از نظر دکتر میثم شکری ساز اهمال کاری به معنای عدم انجام وظایف و مسئولیت های خود است. این عبارت معمولا به کسانی اطلاق می شود که وظایف یا مسئولیت های خود را به دلایلی نادیده می‌گیرند یا به طور نامناسب انجام می‌دهند. سهل انگاری ممکن است به دلیل بی‌توجهی، بی علاقگی، تنبلی یا عدم تعهد به وظایف باشد. سهل انگاری می‌تواند عواقب منفی برای فرد خود، سازمان یا افراد دیگری که به او وابسته هستند، داشته باشد.
اهمال کاری در روانشناسی
اهمال کاری در روانشناسی به معنای نگرانی و تمایل به عدم انجام وظایف و مسئولیت ها است. این مشکل ممکن است به دلیل عوامل مختلفی از جمله ناتوانی، کاهش تمایل، مشکلات روحی یا روانی، ناکامی های گذشته و استرس باشد. دکتر میثم شکری ساز اعتقاد دارد که بر اساس اهمال کاری در روانشناسی، افرادی که دچار سهل انگاری هستند، معمولا دچار مشکلات در انجام وظایف روزمره، پایبندی به برنامه ها و تعهدات، مدیریت زمان و سازماندهی می شوند. سهل انگاری می تواند تاثیرات منفی بر روی زندگی فرد داشته باشد. برخی از این تاثیرات عبارت اند از:
1. کاهش کیفیت کار: اهمال کاری ممکن است منجر به انجام کارهای ناکام و ناسازگار با نیازها و انتظارات باشد و در نتیجه کیفیت کار کاهش یابد. 2. عدم پیشرفت: سهل انگاری می‌تواند باعث تعطیلی یا تاخیر در پیشرفت و تحقق اهداف شخصی و حرفه ای شود. 3. نارضایتی شخصی: فرد دچار سهل انگاری ممکن است از ناکارآمدی و عدم انجام وظایف خود راضی نباشد و این موضوع می تواند به نارضایتی شخصی و افتخار خود آسیب برساند. سهل انگاری می تواند مورد توجه و درمان در روانشناسی قرار گیرد. روش های مختلفی برای مدیریت و تغییر سهل انگاری وجود دارد، از جمله مشاوره روانشناسی، تکنیک های مدیریت زمان، تعیین اهداف قابل اندازه گیری و قدم به قدم، تشویق و پاداش گرفتن، و تغییر رفتارهای ناپسند.
کمال گرایی و اهمال کاری
کمال گرایی و اهمال کاری دو مفهوم متضاد هستند که به رفتار و نگرش افراد نسبت به کار و وظایفشان اشاره دارند. کمال گرایی به معنای تمایل به انجام کارها به بهترین شکل ممکن و تلاش برای رسیدن به کارآیی و کیفیت بالا است. از دیدگاه دکتر میثم شکری ساز افرادی که دارای این ویژگی هستند، معمولا به جزئیات کار توجه زیادی می‌کنند و تمام تلاش خود را برای بهبود و کامل کردن کار انجام می دهند. آن ها به جزئیات، عملکرد برتر و نتیجه گرایی توجه زیادی می کنند. افرادی که سهل انگار هستند نسبت به وظایف و مسئولیت های خود نیز بی تفاوت می باشند. افرادی که سهل انگاری دارند، معمولا به تمامی جنبه های کار خود توجهی نمی کنند .
کمال گرایی می تواند به استرس و فشار زیاد، افزایش زمان و انرژی مصرفی و کاهش رضایت شغلی منجر شود. اهمال نیز می تواند به کاهش عملکرد، افزایش خطاها و مشکلات مرتبط با کار و افزایش استرس و ناراحتی منجر شود. مهم است که در انجام کارها تعادلی بین سهل انگاری و کمال گرایی حاکم باشد. بهترین رویکرد این است که کارها با تمرکز و توجه کافی انجام داده شود.
تفاوت بین اهمال کاری و تنبلی
دکتر میثم شکری ساز معتقد است که اهمال کاری و تنبلی دو مفهوم متفاوت هستند، اگرچه در برخی موارد همپوشانی دارند . افراد سهل انگار اغلب به وظایف خود توجه نمی کنند و عملکرد ضعیفی دارند. در این راستا می توان گفت این افراد تعهد کمتری نسبت به کار خود دارند و اغلب برای حصول نتیجه مطلوب تلاش نمی‌کنند. تنبلی به معنای عدم تمایل یا تلاش برای انجام کارها و وظایف است. افرادی که تنبل هستند، اغلب به دلیل عدم علاقه، کمبود انگیزه، یا عدم اعتقاد به اهمیت کار، تلاش کمتری برای انجام کارها انجام می دهند یا اصلا از انجام آن ها خودداری می‌کنند.
تفاوت اهمال کاری و تنبلی در رفتار افراد خلاصه می شود. در سهل انگاری ، افراد ممکن است از انجام وظایف خود عبور کنند یا به راهنمایی ها توجه نکنند، اما به دلایل دیگری مانند فشار کاری زیاد ممکن است، وظایف خود را به درستی انجام دهند. در تنبلی، افراد اصلا تمایل یا تلاش برای انجام کارها ندارند و ممکن است به طور کامل از انجام آن ها خودداری کنند.
تاثیرات منفی اهمال و تنبلی
اهمال کاری در روانشناسی به عنوان یک الگوی رفتاری شناخته می‌شود که با عدم توجه و عدم تمرکز بر وظایف و مسئولیت‌های فردی همراه است. هر دوی این رفتارها می توانند تاثیرات منفی بر کار و زندگی شخصی داشته باشند. سهل انگاری می تواند به کاهش عملکرد، افزایش خطاها و مشکلات مرتبط با کار و افزایش استرس و ناراحتی منجر شود. دکتر میثم شکری ساز می گوید تاثیرات منفی سهل انگاری و تنبلی در محیط کار و زندگی شخصی می‌تواند عبارت باشد از:
1. کاهش عملکرد: اهمال کاری و تنبلی می تواند منجر به کاهش کارایی و عملکرد شخص در انجام وظایف و کارها شود. عدم تمرکز و تلاش کافی باعث می شود که عملکرد شخص به طور قابل توجهی کاهش یابد. 2. افزایش خطاها: عدم توجه و عدم تلاش در انجام کارها باعث افزایش خطاها و اشتباهات می شود. سهل انگاری و تنبلی ممکن است منجر به انجام نادرست یا ناقص کارها شود و این موضوع می تواند به مشکلات و خطاهای بیشتری منجر شود. 3. کاهش رضایت شغلی: افرادی که سهل انگاری یا تنبلی دارند، معمولا از انجام وظایف و کارهای خود لذت نمی برند و این موضوع می تواند به کاهش رضایت شغلی و احساس عدم ارزشمندی منجر شود.
4. افزایش استرس و ناراحتی: عدم توجه و تلاش در انجام کارها و وظایف می‌تواند به افزایش استرس، نگرانی و ناراحتی شخصی منجر شود. افراد ممکن است به دلیل عدم انجام کارها به مشکلات مرتبط با کار مواجه شوند و این موضوع می تواند تاثیر منفی بر روحیه و عملکرد آن ها داشته باشد. 5. افزایش مشکلات مرتبط با کار: سهل انگاری و تنبلی ممکن است منجر به ایجاد مشکلات و مسائل مرتبط با کار شود. عدم انجام کارها به موقع و صحیح می‌تواند به تعطیلی یا اختلال در جریان کارها، تاخیر در تحویل پروژه ها و خسارت های مالی منجر شود.
انواع اهمال
1. اهمال کاری در محیط کار: شامل عدم انجام وظایف و مسئولیت‌های مربوط به شغل، عدم رعایت زمانبندی و تاخیر در انجام کارها، عدم توجه به جزئیات و نقص های کاری، عدم همکاری با دیگران و عدم ارائه کمک به همکاران می باشد.
2. اهمال در روابط شخصی: شامل عدم توجه به نیازهای و تمایلات دیگران، عدم رعایت قوانین و مقررات رابطه، عدم حضور و توجه در مواقع مهم و تصمیم‌گیری های مشترک، عدم انجام وظایف و مسئولیت های خانوادگی و اجتماعی می باشد. 3. سهل انگاری در بهداشت و بهداشت: شامل عدم رعایت بهداشت شخصی مانند شستشوی دست ها، استفاده از ماسک و ایمنی های مربوط به کروناویروس، عدم نظافت و بهداشت محیط کار و مسکن، عدم رعایت اصول بهداشتی در تغذیه و ورزش می باشد.
4. اهمال در مدیریت مالی: شامل عدم برنامه ریزی و مدیریت مالی مناسب، عدم رعایت قوانین و مقررات مالی، عدم نظارت و کنترل بر هزینه ها و درآمدها، عدم حفظ مستندات مالی و عدم ارائه گزارشات مالی به موقع می‌باشد. 5. اهمال در محیط زیست: شامل عدم رعایت قوانین و مقررات محیط زیست، عدم مراقبت و حفاظت از منابع طبیعی مانند آب و هوا، عدم جدیت در مقابله با آلودگی هوا و آب، عدم استفاده از منابع پاک و تجدیدپذیر و عدم مشارکت در فعالیت های حفاظت از محیط زیست می‌باشد.
راهکارهای جلوگیری از اهمال و تنبلی
برخی از راهکارهای جلوگیری از اهمال و تنبلی عبارتند از:
1. تعیین اهداف و وظایف مشخص: با تعیین اهداف و وظایف مشخص، افراد بیشتر به انجام کارها متعهد می‌شوند و احساس مسئولیت می‌کنند. 2. ارائه تحسین و تشویق: با تشویق و تحسین افراد برای انجام کارها به درستی و به موقع، افراد تمایل بیشتری به تلاش و کوشش خواهند داشت. 3. ایجاد محیط کار مناسب: محیط کاری مناسب شامل ارائه منابع و امکانات کافی، ارتباط با همکاران و مدیران بهتر و حل مشکلات به موقع است. این محیط باعث می‌شود افراد انگیزه و انرژی بیشتری برای انجام کارها داشته باشند. 4. توزیع مناسب وظایف: توزیع مناسب وظایف بین اعضای یک تیم، اجتناب از تمرکز بیش از حد بر روی یک فرد و تعیین وظایف بر اساس توانایی ها و تخصص هر فرد، می‌تواند از سهل انگاری و تنبلی جلوگیری کند.
5. ارتقاء مهارت‌ها و آموزش: با ارتقاء مهارت‌ها و آموزش منظم، افراد قادر خواهند بود بهتر و سریعتر کارها را انجام دهند و از سهل انگاری جلوگیری کنند. 6. ایجاد سیستم نظارت و بازخورد: ایجاد سیستم نظارت و بازخورد منظم بر عملکرد افراد، از اهمال کاری جلوگیری می‌کند و آنها را متعهد به انجام کارها می‌کند. 7. ایجاد روحیه کار تیمی: تشویق به همکاری و همفکری بین اعضای یک تیم و ایجاد روحیه کار تیمی، از اهمال سهل انگاری جلوگیری می‌کند.